Nochtans genoeg dingen om over te schrijven: ik kreeg een cadeautje, ik won een cadeautje en ik maakte veel cadeautjes.
En toch blijft het hier stil: het schrijven gaat mij niet zo goed af, ik vind de juiste toon niet. Ik wil humor, stijl en vlotte leesbaarheid, maar ik eindig steeds halverwege mijn berichten om ze dan in de prullenmand te smijten.
Ik heb al overwogen om gewoon te gaan flickeren of van picasa te doen, maar ook daar ga ik mijn ding niet vinden, denk ik. Foto's nemen, draait vaak uit op een ramp: te licht, te donker, te saai,...
Ze lijden aan dezelfde ziekte als mijn schrijfsels.
Maar ik heb mij voorgenomen om deze week nog eens een poging te doen, want zo langer ik niet schrijf, hoe groter de drempel wordt. Dus begin ik vanavond rustig en eenvoudig met het cadeautje dat ik kocht, om dan morgen te tonen wat ik won, te passeren bij wat ik maakte om dan te eindigen bij wat ik kreeg. Of zoiets.
Het gekochte dus. Dat begint eigenlijk bij iets dat ik zelf wou maken. Maar dat had ik zoals zo vaak fout ingeschat. Ik dacht op drie avonden drie menina's te maken, voor de juffen. En deze te vullen met ontspanningsdingen: een zakje thee, een voetcreme, een tijdschrift, enz...
Maar na de tweede avond had ik enkel de stoffen gekozen, gewassen en al eentje geknipt. Dus dat plan ging niet door.
Toen kwam net deze blogpost te voorschijn in mijn reader. Ik had al veel van Tiene haar hangers bewonderd, maar deze keer kwam ze als de reddende engel. Opeens wist ik wat ik de juffen kon geven als alternatief voor de prachtige menina's.
De kindjes maakten (met weinig inspiratie) een tekening en dicteerde nadien een briefje (met veel inspiratie), dit vouwde ik tot een envelopje en hop, het ideale cadeautje was geboren.
Super hé, die hangertjes van Tiene, ik heb er ondertussen zelf ook al 2 gekocht voor mezelf en eentje voor de middagboterhammen-onthaalmama van grote broer... Zoooo mooi!
BeantwoordenVerwijderen